Malang

Donderdag 25-09-2025

Gisteren was dus een lange reisdag en werd nog pittiger afgelopen nacht zijn we om 12:00 uur gewekt om naar de bromo vulkaan af te reizen . Een bezoek te brengen aan de vulkaan krater en het op zien komen van de zon op mount Bromo is een absolute must voor toeristen. Het is 2,5 uur rijden voordat we bij het verzamelpunt aankomen waar we overstappen in jeeps om naar de top van berg te gaan voor de zonsopkomst . We zijn er zo rond 4:15 , drinken nog een kop thee en zoeken een plek op de berg waar het op dat moment ongeveer 6 graden is . Hoewel we wat gewend zijn maakt de wind het toch wel koud . 

Eers iets over Bromo ? 

De Bromo is een vulkaan op het eiland Java. De berg is met 2329 meter zeker niet de hoogste berg van de regio, maar de ligging geldt als bijzonder. De vulkaan ligt samen met twee andere vulkanen in een zandzee van 8 bij 10 kilometer. De Bromo maakt deel uit van het Tenggermassief en is gelegen in het Nationaal Park Bromo Tengger Semeru dat in Oost-Java ligt.Een populaire activiteit is de zonsopgang bekijken vanaf de rand van de krater van de Bromo, midden in het maanachtig landschap.

Op 8 juni 2004 barstte de Bromo plotseling uit. Onder de bezoekers vielen twee doden en meerdere gewonden.

Goed . We staan dus te wachten op de zon . Om zn schoonheid maar zeer zeker voor de warmte . Het uitzicht is echt adembenemed als het licht zich laat zien en de omgeving tot een betoverend plaaatje maakt.

We hebben het flink koud , maar dit ......dit maakt het allemaal dubbel en dwars waard . 

Om 05:30 nuttigen we een ontbijtbox en warmen ons op met een heerlijke warme kop thee . Kleine toiletronde en we lopen terug naar de jeeps die verderop staan te wachten op ons . Het is even zoeken , want Mount Bromo word vanuit 3 verschillende richtingen bezocht met zo ongeveer 500 jeeps vanuit elke richting . Kleine indicatie over de populariteit van deze ( hoe men het noemt ) expeditie. We gaan op zoek dus .

We worden onder naar de voet van de vulkaan gebracht en lopen nog een kleine 20 minuten tot aan de klim . Ik ben afgehaakt om m'n terugkerende dingetje in mn hoofd . De Knie . Krijg dat zaadje niet uit mijn kop . Maar zoals altijd heb ik dan iemand die het verhaal compleet maakt en dapper genoeg is de klim wel te doen .............Mien wiefie  Jopje .

We worden zo rond 8:45 weer naar de bus gebracht door de jeeps en vertrekken weer naar het hotel waar we om 11:45 geradbraakt aankomen . Nachtdienst draaien zijn we niet meer gewend . We rusten war uit en nemen een verfrissende douche . Vanavond om 16:30 hebben we namelijk weer een "expeditie"staan .  We gaan het gekleurde dorp bekijken . Kampungtridi . 

Hoe is deze kampung ontstaan?

De kampungs Jodipan, Tridi en Blue Village waren vroeger gewone, wat rommelige wijken langs de rivier. Studenten uit Malang hadden het idee om de huizen in felle kleuren te schilderen, muurschilderingen te maken en zo een troosteloze buurt om te toveren in een toeristische trekpleister. Het plan werkte: vandaag zijn de wijken echte hotspots waar zowel locals als toeristen komen genieten, wandelen en foto’s maken.

De entreegelden worden gebruikt om de bewoners te ondersteunen – zo draag je dus bij aan de gemeenschap wanneer je hier op bezoek gaat.

Johanna wil ons nog een bijzonder hotel laten zien ingericht met chinese indonesiche vietnamese invloeden . Het is een waar museum en ik weet niet waarom , maar ik voel me hier als Indiana Jones . Wat geweldig mooi .

Tot slot gaan we nog naar "Toko Oen "om traditionele indonesische kroketten te proeven . Dit zijn in tegenstelling tot andere snacks vrij prijzige dingetjes , Toeristenbelasting denk ik . 

Al meer dan honderd jaar is Toko Oen in Semarang een begrip. Een restaurant waar nog kroketten, bitterballen en poffertjes op het menu staan en waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. Voor iedereen die een stukje geschiedenis wil opsnuiven is Toko Oen een must.

Het verhaal van Toko Oen, het oudste restaurant van de stad, begint in 1922 in Yogjakarta met een huisvrouw die tijd over had. Liem Gien Nio is de vrouw van Oen Tjoen Hok, een Chinees-Indonesische luitenant. Ze is een deskundige kok op het gebied van Nederlands en Chinees eten, dus begint ze verschillende soorten koekjes te maken en deze te verkopen. Haar klanten komen uit de Chinese en Nederlandse gemeenschap en de Javaanse adel van Yogyakarta. De koekjes verkopen als warme broodjes en Liem richt al snel een kleine banketbakkerij op, Toko Oen, op de strategische locatie van Jalan Tugu Kidul in Yogjakarta. De naam is ontleend aan haar echtgenoot. De winkel, met zijn heerlijke taarten en koekjes, bouwt al snel een vaste klantenkring op. Het is zo’n succes dat de familie besluit om een extra vestiging te openen. Op 16 april 1936 opent Toko Oen haar deuren aan de Bodjongweg in Semarang, nu jalan Pemuda. Een goede keuze want aan de belangrijke hoofdweg Bodjong zitten grote kantoren zoals het postkantoor, bij wie het restaurant al snel geliefd is.

Meer dan honderd jaar later zit het restaurant nog steeds op dezelfde plek en lijkt nauwelijks veranderd. Wie het prachtige, in Jugendstil opgetrokken pand van Toko Oen binnenstapt, waant zich in het oude koloniale Indië van de jaren dertig. Nederlandse koekjes zoals sprits, Jan Hagel, kattentongen, speculaas en bokkenpootjes zijn op de houten toonbank uitgestald in hoge glazen potten. Het interieur, de menukaart en het serviesgoed zijn nog precies zoals het er toen uitzag. (In de geschiedenis van de oorspronkelijke Toko Oen waren er overigens vier vestigingen: Yogyakarta (1910-1937), Jakarta (1934-1973), Malang (1936-1990) en Semarang (1936-nu). Zelfs de obers, sommigen van hen de zonen van vaders of opa’s die toen ook al in Toko Oen werkten, dragen nog steeds hetzelfde witte uniform. Alleen de blankon, het traditionele Javaanse hoofddeksel, werd na 1949 vervangen door de peci. Het was Soekarno, een vaste klant van Toko Oen, die als eerste president van Indonesië de zwartfluwelen peci populair maakte als nationale herenpet van Indonesië.

De kroketten waren lekker , maar geen Van Dobben , Sorry .

Na ons laatste avondmaal in het hotel gaan we de koffers pakken voor morgen . We reizen naar Kalibaru per trein , waar de bus ons weer komt ophalen . 6 uur gaat de wekker . Het was een fantastische maar vermoeiende dag.